شرکت UASC امارات دهمین شرکت بزرگ کشتیرانی جهان شد

به گزارش کیوسک امارات (سایت فارسی زبانان امارات)، امارات دارای یکی از بزرگترین کشتی های کانتینری جهان است که این کانتینر متعلق به شرکت کشتیرانی UASC امارات است و در کره جنوبی ساخته شده است.

شرکت UASC امارات در بیش از ۷۵ کشور جهان حضور دارد و یکی از بازیگران اصلی حمل و نقل کانتینری در منطقه و جهان است که بیش از ۲۴۰ بندر و مقصد در سراسر جهان را پوشش می‌دهد.

شرکت UASC به عنوان دهمین شرکت بزرگ کشتیرانی جهان با ناوگانی متشکل از ۵۶ کشتی با سهم ۲.۷ درصد از بازار جهان است که در ژوئیه ۱۹۷۶ توسط سهامداران کشورهای عرب منطقه تأسیس شد.

این ناوگان، خاورمیانه را به اروپا، مدیترانه، شبه قاره هند، شرق دور، غرب آفریقا و قاره آمریکا متصل می‌کند.

این شرکت در سال ۲۰۱۶ با شرکت هاپاگ لوید آلمان ادغام شد.

سهام داران اصلی کشتیرانی امارات، صندوق قطر و عربستان به ترتیب صاحب ۱۴ و ۱۰ درصد از شرکت جدید هاپاگ لوید UASC شناخته شدند.

همچنین در رده‌بندی مقایسه‌ای کشتیرانی ایران در جایگاه ۲۲ جهان قرار دارد.

مروری بر تاریخ حمل و نقل کانتینری

 امروزه حدود ۹۰ درصد از کالاهای جهان از طریق دریا حمل می شود که ۶۰ درصد آن (شامل تمام میوه ها، وسایل و لوازم مصرفی) در کانتینرهای بزرگ فولادی بسته بندی شده اند. در مجموع  حدود ۱۴ تریلیون دلار از کالاهای جهان به صورت کانتینری جابجا می شوند.

به طور خلاصه، بدون کانتینرهای استاندارد، زنجیره تامین که جامعه جهانی به آن وابسته است، وجود نخواهد داشت. کمبود کانتینرها هزینه ها را افزایش داده و زنجیره تامین هزاران محصول را با مخاطره مواجه خواهد کرد؛ همین مساله اهمیت کانتینرها  ضروری را پررنگ تر می کند.

تجارت قبل از کانتینرها

از آغاز تجارت در دنیا، افراد از ظروف با اندازه های مختلف برای حمل کالا در مسافت های طولانی استفاده می کردند. فنیقی ها در ۱۶۰۰ قبل از میلاد چوب، پارچه و شیشه را با گونی و صدها سال بعد، یونانیان از ظروف باستانی موسوم به آمفوره برای انتقال کالا در دریای مدیترانه، استفاده می کردند.

در این میان یک نکته بسیار مهم وجود داشت و آن این بود که بسته های کالا با اندازه های مختلف نمی توانست فضای کشتی را به طور موثر پر کند و همچنین چالش وزن و تعادل برای کشتی ایجاد می کرد و حتی کالاها در اثر جابجایی زیاد آسیب می دیدند.

انقلاب در تجارت کالا

در دهه ۱۹۵۰ مالکوم مک لین، کارآفرین امریکایی متوجه شد که با استانداردسازی اندازه کانتینرهای مورد استفاده در تجارت جهانی، بارگیری و تخلیه کشتی ها و قطارها می تواند حداقل تا حدی مکانیزه شود و همچنین هزینه های نیروی کار و خسارت احتمالی کاهش پیدا کند.

در سال ۱۹۵۶ مک لین کانتینر بار استاندارد را معرفی کرد که هنوز هم به عنوان کانتینر استاندارد استفاده می شود. این استاندارد هزینه بارگیری و تخلیه کشتی را به میزان چشمگیری کاهش داد.

امریکا از این نوآوری در طول جنگ ویتنام برای ارسال تجهیزات به سربازان که حتی گاهی از کانتینرها به عنوان پناهگاه استفاده می کردند، بهره برد.

امروزه اندازه استاندارد کانتینرها ۲۰ فوت طول، ۸ فوت عرض و ۹ فوت ارتفاع دارد؛ اندازه ای که به عنوان واحد کانتینر ۲۰ فوت یا TEU شناخته می شود. در واقع اندازه های استاندارد دیگری مانند کانتینرهای۴۰ فوت نیز وجود دارند ولی همه آنها عرض یکسانی دارند. یکی از مزایای کلیدی این مساله این است که می توان از کانتینرهای استاندارد در کشتی هایی با ابعاد مختف استفاده کرد.

میزان کالاهای حمل شده توسط کانتینرها از ۱۰۲ میلیون تن در سال ۱۹۸۰ به حدود ۱,۸۳ میلیارد تن در سال ۲۰۱۸ رسیده است. در حال حاضر بیشتر تردد کانتینرها از طریق اقیانوس آرام و بین اروپا و آسیا جریان دارد.

بزرگ تر شدن کشتی ها

استانداردسازی اندازه کانتینرها منجر به افزایش حجم کشتی ها نیز شده است. هرچه تعداد کانتینرهای بیشتری در یک کشتی قرار گیرد، شرکت حمل و نقل و خطوط کشتیرانی مربوطه می تواند درآمد بیشتری در هر سفر داشته باشد. در حقیقت اندازه متوسط یک کشتی کانتینری در ۲۰ سال گذشته دو برابر شده است. بزرگترین کشتی های امروزی قادر به حمل ۲۴۰۰۰ کانتینر هستند. این ظرفیت معادل ظرفیت حمل یک قطار باری به طول ۴۴ مایل است.

برای مثال کشتی Globe با ظرفیت ۱۹،۱۰۰ کانتینر ۲۰ فوت می تواند ۱۵۶ میلیون جفت کفش یا ۳۰۰ میلیون تبلت را حمل کند.

بزرگتر شدن کشتی ها چالش هایی را برای حرکت کشتی ها و در برخی موارد پهلوگیری در بنادر نیز ایجاد می کند. Ever Given، کشتی ای که در مارس ۲۰۲۱ تقریباً یک هفته کانال سوئز را مسدود کرد، دارای ظرفیت مشابه ۲۰۰۰۰ کانتینر است.

حدود ۱۲ درصد از ترافیک حمل و نقل جهانی در جهان از کانال سوئز عبور می کند. در مقطع زمانی انسداد این کانال، حداقل ۳۶۹ کشتی در انتظار عبور از کانال از هر دو طرف بودند که هزینه آنها روزانه ۹,۶ میلیارد دلار برآورد شده بود. این رقم به ۴۰۰ میلیون دلار در ساعت یا ۶.۷ میلیون دلار در دقیقه می رسد. با این وجود شرکت های کشتی سازی به روند ساخت کشتی های کانتینری بزرگتر ادامه می دهند. برخی کارشناسان پیش بینی می کنند که کشتی هایی با قابلیت حمل بارهای ۵۰ درصد بزرگتر از Ever Given تا سال ۲۰۳۰ آماده فعالیت خواهند بود.

انتهای پیام